هنگام خاک سپاری دکتر شریعتی در سوریه ، دکتر چمران مرثیه شورانگیزی خواند. نقل یخش هایی از آن در سی و هشتمین سالروز درگذشت دکتر علی شریعتی و در آستانه سی و چهارمین سالروز شهادت چمران خالی از لطف نیست:
« ... ای علی!
همیشه فکر می کردم که تو بر مرگ من مرثیه خواهی گفت و چقدر متاثرم که اکنون من بر تو مرثیه می خوانم.
ای علی! من آمده ام که بر حال زار خود گریه کنم. زیرا تو بزرگ تر از آنی که به گریه و لابه ما احتیاج داشته باشی.
ای علی! تو مرا با خویشتن خویش آشنا کردی. من از خود بیگانه بودم. همه
ابعاد معنوی و روحی خود را نمی دانستم. تو دریچه ای به سوی من باز کردی و
مرا به دیدار این بوستان شور انگیز بردی و زشتی ها و زیبایی های آن را به
من نشان دادی.